Bugle zembrzyckie
- Szczegóły
- Kategoria: woj.małopolskie
- Opublikowano: niedziela, 07 lipiec 2013 21:17
- Odsłony: 12661
Źródło:Ministerstwo Rozwoju Rolnictwa i Wsi
Wygląd:
Okrągłe, wypieczone ciasto posypane m.in. makiem, kminkiem, solą, sezamem lub czosnkiem.
Kształt:
Kształt owalny, na przekroju okrągły.
Wielkość:
Średnica około 2-3 cm, waga 3-4 g.
Konsystencja:
Krucha i chrupka.
Smak i zapach:
Zapach i smak świeżego pieczywa, bez obcych posmaków i zapachów.
Barwa (zewnętrzna i na przekroju) :
Od jasno do ciemnozłotej.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:
Bugle wypiekane były prawdopodobnie już od końca XVII w. „(…) Bugle, to dawniejszy rarytas sprzedawany niegdyś po odpustach, jarmarkach również w Krakowie w porządnych „knajpach”, gdzie stawał się zagryzką do piwa, czy innego alkoholu. Jest to produkcja tradycyjna, co oznacza, że wszystkie czynności wykonuje się ręcznie. To powoduje, iż wypiek Bugli jest ogromnie pracochłonnym i czasochłonnym zajęciem. To z kolei wpływa na ich wyjątkowość, na ogromne walory smakowe. Jest to wypiek tradycyjny, domowy bez użycia uzdatniaczy czy innych konserwantów, dzięki czemu można go zaliczyć do zdrowej żywności” („Kroniki Ojców Oblatów”, ks. J. Sokołowicz). Materiały źródłowe opisują kilka wersji powstania tej charakterystycznej nazwy. Pierwsze źródło wskazuje, że nazwa pochodzi od podobieństwa bugli do pukla gęstych, mocno skręconych loków. Ponieważ góralom trudno było wymówić wyraz pukle, mówili bugle. Drugie źródło związane jest z historią i herbem Zembrzyc. Zembrzyce podczas utraty niepodległości państwa polskiego dostały się pod zabór austriacki. W tym czasie do słownika ówczesnych Zembrzycan przenikł wyraz obcego pochodzenia „Bjugl” – co oznaczało myśliwski róg w kształcie półokrągłego księżyca. Ponadto, w herbie Zembrzyc znajdowała się postać myśliwego. Bugle zembrzyckie wypiekane są z mąki pszennej, drożdży z dodatkiem odrobiny soli. Cały proces przygotowania jest bardzo pracochłonny, gdyż wszystkie czynności wykonywane są ręcznie. Gospodynie tzw. „wolacki”, czyli kobiety toczące ciasto, formowały z niego charakterystyczne nieduże kółka, a następnie wkładały do ciepłej wody, aby je „obwarzyć”. Po wyjęciu z wody posypywano je np. makiem z grubą solą i rozkładano na specjalnych blachach. Na koniec wkładano bugle do rozgrzanego pieca bądź piekarnika i opiekano. Tak przygotowany wyrób łączono w małe wiązki na sznurek z dratwy. Tak przygotowane bugle sprzedawane były podczas odpustów oraz świąt ludowych.