Wygląd:

Chleb Prądnicki jest tradycyjnym chlebem ciemnym, na zakwasie żytnim, wytwarzanym zgodnie z tradycyjną recepturą. Szczególną jego cechą jest jego bardzo duży rozmiar. Ze względu na tą cechę, która pociąga za sobą odpowiednio długi proces produkcji, wymaga szczególnego kunsztu piekarskiego..

Kształt:

Chleb prądnicki wypiekany jest w dwóch kształtach owalnym i okrągłym.

Wielkość:

Kształt owalny – dwie gramatury:
1) Ok. 14 kg - chleb ma ok. 1 000 mm długości, ok. 120 – 150 mm wysokości, a szerokość bochenka na środku wynosi 450 – 500 mm. Chleb w tej gramaturze wypiekany jest na specjalne okazje.

2) Ok. 4,5 kg, ok. 600-650 mm długości i ok. 120-150 mm wysokości, szerokość bochenka na środku wynosi ok. 300-350 mm. W owalnych bochenkach (w obu gramaturach) szerokość łagodnie zmniejsza się do tzw.„piętki”.

Kształt okrągły - jedna gramatura - ok. 4,5 kg, średnica ok. 500 mm.

Konsystencja:

Barwa (zewnętrzna i na przekroju) :

Niezależnie od kształtu wyrobu skórka chleba, o grubości około 6 mm, w kolorze brązowym do ciemnobrązowego, o jednolitej powierzchni lub z widocznymi pęknięciami, pokryta jest
cienką warstwą otrąb żytnich. 

W przekroju chleb ma jasną barwę i jest równomiernie porowaty. Miękisz przy lekkim nacisku powinien wrócić do stanu pierwotnego, bez uszkodzenia struktury. Chleb ma smak właściwy, charakterystyczny dla tego rodzaju pieczywa, a zapach charakterystyczny dla chleba produkowanego na zakwasie żytnim.

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:

Chleb prądnicki został odtworzony na podstawie wzmianek w literaturze, informacji z Muzeum Chleba w Radzionkowie oraz rozmów przeprowadzonych z mieszkańcami Prądnika – dzisiejszej dzielnicy miasta Krakowa. Powyższe informacje oraz wysokie kwalifikacje piekarzy krakowskich, a także wykorzystanie dobrych mąk z małopolski (gmina Michałowice) pomogły uzyskać chleb o niepowtarzalnych walorach smakowych. O dobrze wypieczonych bochenkach można powiedzieć, że im chleb czerstwiejszy, tym lepszy (utrzymuje świeżość przez kilka tygodni). Tradycja wypieku chleba prądnickiego sięga XV w., kiedy to biskup Wojciech Jastrzębiec w 1421 r. nadał część gruntów w Prądniku Białym swemu kucharzowi, zobowiązując go jednocześnie do dostarczania chleba na stół biskupi. Z tego czasu biorą się początki sławnego (także w Warszawie) chleba prądnickiego. Legenda głosi, że pierwszy upieczony po żniwach bochenek chleba wójt krakowski zanosił królowi na Wawel, a burmistrz krakowski co roku na św. Jana zawoził go królowi Stanisławowi Augustowi do Warszawy. Warto też wspomnieć, mówiąc o tradycji, iż tylko piekarze wspólnie z rzeźnikami i szewcami zostali wymienieni w dokumencie lokacji Miasta Krakowa z roku 1257 wydanym przez księcia Bolesława Wstydliwego (patrz AKT LOKACJI m. Krakowa – Muzeum Historyczne m. Krakowa). Zezwolił on tym branżom (jeszcze nie rzemieślnikom, cechy rzemieślnicze powstały kilkanaście lat później) na pobudowanie na krakowskim rynku kramów, które umożliwiały piekarzom sprzedaż pieczywa.