Chleb razowy radziwiłłowski
- Szczegóły
- Kategoria: woj.mazowieckie
- Opublikowano: niedziela, 21 lipiec 2013 09:09
- Odsłony: 10275
Źródło oraz gdzie kupić: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Gdzie kupić: Dariusz Marcinowski ul. Topolowa 3 96-332 Radziwiłłów e-mail:Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Wygląd:
Prostokątne lub okrągłe bochenki o lekko porowatej, brązowej skórce.
Kształt:
Chleb ma kształt prostokąta lub okrągłego bochna, na przekroju kromka jest prostokątna lub owalna.
Wielkość:
Bochenki są wielkości od 0,5 do 4 kg.
Konsystencja:
Konsystencja stała, skórka lekko porowata, miękisz elastyczny i sprężysty.
Smak i zapach:
Smak lekko kwaskowy, charakterystyczny dla pieczywa razowego.
Barwa (zewnętrzna i na przekroju) :
Skórka ma kolor brązowy, miękisz – ciemnobrązowy z odcieniem szarości, co jest charakterystyczne dla pieczywa z lokalnej mąki.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:
Chleb od dawna stanowi podstawę wyżywienia ludzi. W przeszłości był on przygotowywany na wsi głównie z mąki żytniej. „Mąki każdy gospodarz i wyrobnik na swoją potrzebę używa żytniej” (T. Sobczak ”Konsumpcja żywnościowa chłopska w Królestwie Polskim w 2 połowie XIX i w początkach XX wieku”, Warszawa 1986 r.). Mąkę na chleb mielono w pobliskim młynie (do dziś istnieje młyn nad rzeką Rawką) „Ziarno żyta miele się raz, to znaczy, że kamienie młyńskie (…) powinny za jednym obrotem zemleć ziarno na mąkę zmieszaną z otrębami, czyli tak zwaną razówkę” (M. Sroczyński „Piekarz – praktyczne wiadomości dla pracowników zawodu piekarskiego”, Łódź 1920 r.). T. Sobczak w publikacji „Konsumpcja żywnościowa chłopska w Królestwie Polskim w 2 połowie XIX i w początkach XX wieku” podaje następujący przepis na chleb razowy, który przygotowywany był w okolicach Skierniewic: „Rozczynia się półtrzecia garnca żytniej mąki razowej, soli się i kwasi parę godzin. Po zakwaszeniu dodaje się sześć garncy takiej samej mąki, przyczynia się jak można najlepiej i tak pozostaje parę godzin. Gdy się rozczyn ruszy, robi się sześć bochenków, które leżą póki się w piecu nie wypali. Potem wymiata się z pieca ogień i popiół, chleb się wsadza i piecze się dwie godziny”. Jak wynika z przeprowadzonych wywiadów etnograficznych we wsi Radziwiłłów niemal w każdym gospodarstwie był piec do pieczenia chleba. Najpierw używano pieców glinianych, budowanych wewnątrz domów. W takich piecach ogień rozpalało się wewnątrz, dlatego też przed wsadzeniem bochnów chleba najpierw należało wyjąć rozgrzane węgle, popiół i niedopałki. Po pewnym czasie zaczęto budować piece z cegły, zmieniło się również ich usytuowanie, budowano je na podwórku lub też na zewnątrz, przy domu. Chleb pieczono przeważnie raz w tygodniu, zazwyczaj w sobotę, gdy było mało pracy w polu. W ten sposób przygotowany chleb można było spożywać przez tydzień, a nawet dłużej, gdyż ciągle zachowywał świeżość.